Gjyshja fort u pat gëzue që përqafoi prapë të vetmin djalë
e me shumë nipa e mbesa u rrethue si dikur prehni i saj
Ere baruti mbante çdo gja ane e mbanë
toka na u ba e lirë dhe sofrat e përmallume u shtruen n’katër anë
Kjo shtëpi stoike ku rritem shtatin na kenka ba shkrum’
Nga vaji i djegies t’saj s’arrinim me ba as gjumë
Por dashnija e madhe për këtë tokë e këtë dhè
Na bëri t’kthehemi me plagë e varre prapë këtu ku kemi lè
Pavarësisht torturave u kthyem me ngulm
Që të jetojmë prapë t’bashkuem në këtë shtëpi pa kulm.
